Af púkum og djöflum í líki bloggara

Þetta er fyrsta tilraun. Hef aldrei áður bloggað. Ég er ekki viss um að það sé sérstaklega skynsamlegt að blaðra út í bláinn við ókunnuga. Held að ég sé aðallega að þessu til þess að fatta hvernig þetta bloggdót virkar. Hver veit, kannski verð ég frakkari þegar fram líða stundir og fer að tjá mig um menn og málefni. Verð kannski frægur bloggari og í beinu framhaldi af því vinnsæl álitsgjafi. Hef alltaf gengið með mannkynsfrelsara í maganum. Gæti kannski farið svo að ég sleppti honum lausum og léti hann vaða uppi hér.

Æ, fj. þar sem maður er nú einu sinni byrjuð hér. Hvers vegna ekki að ausa úr skálum meðalmennskunnar. Hvað er þetta eiginlega með alla þessa bloggara. Hver einasti einstaklingur kominn með sína eigin blaðaútgáfu. Var að lesa sumt af þessu og sé ekki alveg hvaða erindi megnið af þessu á við aðra en þá sem skrifa og þeirra nánustu. Að því leiti minna þessi blogg mig töluvert á íslenskar minningargreinar - þ.e.a.s. eins og þær eru orðnar í dag. Endalausar einræður við hinn látna (eins og þeir þarna í hinumegin séu áskrifendur að mogganum). Er ekki kominn tími til að endurvekja alvöru minningagreinar. Þið munið - þar sem eitthvað er sagt frá hinum látna, ævi og starfi, persónu og skoðunum. Jafnvel dregin skemmtileg mynd af kostum og löstum með frásögn af litlu atviki sem "lýsir vel hvernig hann Jón var". Alla vega allt betra en "Elsku frændi þá ertu dáin öllum að óvöru á 94. aldursári"

Vá, þetta er stórfurðulegt. Ég er allt í einu farin að nöldra um minningagreinar. Er ég að verða að bloggara? Skyldi þetta vera vanabindandi? Kem ég til með að eyða öllum stundum fyrir framan tölvuna við að tjá mig um klippingu stjórnmálamanna og dagskrá ríkissjónvarpsins? Vissulega spennandi framtíðarsýn fyrir konu sem er búin að prufa flest.

Nema hvað, mér finnst sumt af þessu blogg dóti vera á svipuðu plani og þessar minningagreinar sem ég var að tala um. Svona einræða við sjálfan sig sem á eiginlega ekkert erindi við neinn annan. Einu sinni var gefið út grínrit sem hét því ágæta nafni Orðabók Satans. Það voru margar skemmtilegar skilgreiningar. T.d. á orðinu óður. Við það stóð: Ein tegund ljóðforms. Lýsir þó frekar ástandi skáldsins frekar en formi ljóðsins. Í þeirri ágætu bók var einnig skilgreining á því hvað það væri að vera einni með sjálfum sér. Það er einfaldlega maður í slæmum félagsskap.

Ég held að bæði eigi við um bloggara þeir eru pínulítið óðir og í slæmum félagsskap einir með sjálfum sér, hugsunum sínum og tölvunni sem því miður er tengd við umheimin.

Það má samt ekki misskilja mig. Það eru ekki allir bloggarar alslæmir. Hef fundið nokkra undantekningar. Það er t.d. flott bloggið hjá honum Einari Sveinbjörnssyni. Hver hefur ekki gaman af því að lesa um veðrið. Kannski að það sé vísbending um það að menn ættu aðallega að vera skrifa um það sem þeir hafa vit á. Ekki satt.

Í samræmi við það ætla ég aðallega að einbeita mér að kökuuppskriftum og tískuráðgjöf.

kveðja

Idda 

PS: Myndin af púkanum þjónar engum sérstökum tilgangi - var bara að prufa að setja inn mynd og átti bara þessa af fyrrverandi eiginmanni mínum.